اسفاد خبر

در گذشته های نه چندان دور شکار آزاد بود و داشتن اسلحه شکاری ملزم به اخذ جواز نبود با این وجود، این وسیله در بین مردم عمومیت نداشت و به ندرت دیده می شد و مردم برای شکار بیشتر به شیوه ها و طراحی وسیله ها و روشهای ابتکاری و سنتی روی می آوردند . آنها با گذاشتن آب و غذا یا تابلوهایی از گل و سبزه و ساختن کوله و مخفیگاه در مسیر و خلوتگاه های شکار مورد نظر ، او را شکار می کردند .حیوانات‌ قابل شکار محدوده اسفاد از پستانداران می توان ، به بز و کَل وحشی و از پرندگان به کبک ، تیهو ، زاغ ، کبوتر چاهی ، زاغبلبل ، سیه سینه و... اشاره کرد.پستانداران را فقط دارندگان اسلحه شکاری می توانستند شکار کنند .از شیوه ها و دامهای شکار بعد از اسلحه شکاری می توان از دو در ، حلقه مو ، تور ، تله آهنی دو بال ، تله سنگی و نهایتاً تیرکمان و پلخمون را نام برد که همه آنها طراحی و ساخت هنرمندان همان خطّه بود . بجز تله آهنی بقیه این دامها برای شکار پرندگان بکار می رفت .تیرکمان و پلخمونِ ما برای شکار پرندگان کوچک بود و بیشتر جنبه تفریحی داشت .تله آهنی هم دارای دو بال نیم دایره ای شکل بود که این دو بال در حالت آماده یک دایره تشکیل می داد . این تله با زنجیر و میخ ۳۰ الی۴۰ سانتیمتری به زمین مهار و به طرز ماهرانه ای در زمین طوری کاشته می شد که حیوان می بایست از مسیری عبور کند که تله آنجا کاشته شده است . اینجا کافی بود یکی از دستها یا پاهای حیوان در وسط دایره ی تله قرار گیرد . با وقوع این احتمال فنرهای بسیار قویِ تله آزاد شده و دو تا بال تله به سرعت روی هم چفت شده ، پای حیوان را محکم به حدّ قطع شدن میگیرد . تله که به زمین میخکوب شده بود ، حیوان را در محل کاشت آن نگه می داشت و نمی گذاشت حیوان همراه با تله فرار کند . ای, ...ادامه مطلب