اسفاد باستان

با سلام
طنزی از آثار نیاکان ما، که بعضی از آنها  هنوز موجود است و بعضی از بین رفته اند .
جهت یادآوری این آثار و ثبت در اذهان ما ونسلهای آینده البته با زبان محلی .

اسفاد, باستان,
روزگاری از برای خود دیاری داشتیم
کدخدا و برج و باغ و گلعزاری داشتیم
از قناتش تا گلِ هوم و جهاتِ دیگرش
سیلابی غَرغَر کنان در جویباری داشتیم
از کجایش بهر تفریح و صفا گویم رفیق
باغ عرب، باغِ صلاح،باغِ کُناری داشتیم
هم تگای مَودره،هم زوزخ و درّه تهی
بهر حاجت ارغوان و خوش مزاری داشتیم
بازه ی خاکِ تنور و لشگر وآوازِ کبک
پای آبشارِ چراغون سایه ساری داشتیم
وحشیان وبسترِ سبزِ نباتاتش قشنگ
آن فراتر ما  زِ  مَج یک دیمه زاری داشتیم
آسیابِ آبی و درخ (درخت) چِلو یادت نره
هم درخ(درخت) شاتوت و هم پایِ چناری داشتیم
کوچه ی سالاری اسفاد هم یادش بخیر
پاسبان سروی کهن ،خوب یادگاری داشتیم
سر تخ (تخت)آقا میر آن میدانی باز و وسیع
گه نشست با میرتا و هر آبیاری داشتیم
کوچه ی قلعه  زِ  بعدِ حوض ،روی جوی آب
یک بنا سقّابه و هم دیگ و ناری داشتیم
داخل و اطرافِ اسفاد تا وضو سازند و نوش
چند دَه حوضی زِ بذلِ نکوکاری داشتیم
موقع پیک نیک کجا‌ ماشین درِ هر خانه بود
جای ماشین، خر و خورجین پای باری داشتیم
سر حدِ روستا ، کلاته روغنی، یک چشمه داشت
ما عظیمی ها به آنجا مرغزاری داشتیم

احمد عظيمي اسفاد