شعری در توصیف آقای رضا عابدینی همراه با تصویر اولین گل های ماشی

تقدیم به  پسر دایی خوبم
آقا رضای عابدینی فرزند محمد ولی
***
یک  رضا دارد،جناب مد ولی
گاه می خواند به آواز جلی
از دوبیتی و فراقی شاد بود
گفته اند خواننده اسفاد بود
چند ماهی رفته تهران از قضا
با  زبان  پایتخت  شد ، آشنا
آره می گوید ، فداتم ، جان من
ای پدر! کی می دهی سامان من
با  صفا  و با مرام  و عالی است
همچو گل بر قاب های قالی است
شاعر : مرتضی حسینی اسفاد